Aktualności

Recenzenci o „Śniegu”

Śnieg Stanisława Przybyszewskiego w reżyserii Anny Gryszkówny w ocenie recenzentów i teatralnych blogerów:

Oskar Hamerski (Tadeusz), Patrycja Soliman (Ewa). Fot. Krzysztof Bieliński „Najsławniejszy dramat Przybyszewskiego, kiedyś wysoko oceniany, potem zapomniany, wraca do Teatru Narodowego w opracowaniu Anny Gryszkówny. Reżyserka oczyściła tekst z młodopolskich nalotów i językowych niezręczności, usunęła nieczytelne dzisiaj aluzje, ale jednocześnie wzmocniła jego symboliczną wymowę. Scena nie tylko tonie w bieli, ale i od przestrzeni za wielkimi drzwiami w centrum tylnej części sceny od początku wieje grozą. Na koniec to tam właśnie zamknie się droga bohaterów. […] … śnieg jak refren w tej sztuce się powtarza, co w inscenizacji widać, a pojawiają się też inne symbole – świąteczną choinkę strojoną w pierwszym akcie zastępuje w następnym drapak bez igieł, wyraźny znak, że zbliża się kres. Nastrój wzmacniają fragmenty śpiewane a capella pieśni Makryny i pojawiające się na ścianach niemal pustego salonu zbliżenia bohaterek dramatu. […] … powstał spektakl wart uwagi, który dowodzi, że w młodopolskim repertuarze można znaleźć utwory o Ibsenowskim tonie. Praca adaptatorki przyniosła więc dobre owoce” – stwierdza Tomasz Miłkowski w portalu Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych AICT Polska. Czytaj więcej →

„[Anna Gryszkówna] Potrafiła nie tylko z dużą wrażliwością i konsekwencją oddać ducha samego dramatu, jednocześnie poprzez właściwe skróty odmładzając tekst na poziomie języka, ale przede wszystkim odpowiedzieć sobie samej na zasadnicze i kluczowe pytania dotyczące sensu pojawienia się dzisiaj na scenie dzieła z 1903 roku i kierunku, w jakim jako realizatorka chciałaby ze swoimi współpracownikami podążyć. Gryszkówna nie boi się pójść w stronę wyrazistego eksponowania psychologii postaci, niejednoznacznej i mieniącej się nastrojami jak u najsłynniejszych dramaturgów skandynawskich. Szuka subtelności, które głęboko wnikają w strukturę spektaklu, ale nie powodują, że konflikty czy wzruszenia stają się jednowymiarowe, a emocje niejasne czy pozbawione wyrazistości. W efekcie udanie modyfikuje zastosowaną przez samego Przybyszewskiego konwencję teatralno-dramatycznego psychologizmu, dzisiaj już będącą w zdecydowanym odwrocie. 

Oskar Hamerski (Tadeusz), Henryk Simon (Kazimierz), Patrycja Soliman (Ewa), Dominika Kluźniak (Bronka). Fot. Krzysztof Bieliński

To wszystko zaowocowało przedstawieniem spójnym i wartkim narracyjnie, wielorakim w nastrojach, pozbawionym dosłowności i statyczności (nawet chwile milczenia wypełnia przepełniona smutkiem, melancholijna, muzyka Michała Lamży), a w tekście wszystkich młodopolskich manieryzmów i anachronizmów, do tego ciekawie, ale i precyzyjnie, zakomponowanym przestrzennie (wysmakowana scenografia w różnych odcieniach bieli Martyny Kander, równie złowroga, co pociągająca), próbującym elementami symboliczno-metafizycznymi wydostać się, tu akurat z różnym skutkiem, poza dramatyczny schematyzm i dającym szansę aktorom, dzięki wychodzeniu poza uczuciowy chłód, na subtelne zagranie całkiem wyraziście poprowadzonych i zindywidualizowanych postaci. Dlatego ogląda się ten spektakl nie bez satysfakcji, bo jest bardzo solidnie wymyślony, przepracowany i skonstruowany, dobrze buduje aurę siły wszystkich uczuć i namiętności, które podszyte są jednak cały czas jakimś trudnym do nazwania metafizycznym lękiem i rosnącym niepokojem, w finale prowadzącym do tragedii. […] … opowieść Przybyszewskiego, skrojona przez Gryszkównę, jest przepełnionym emocjonalną prawdą seansem o naturze miłości, poświęceniu dla niej i o uczuciach, które nie mają możliwości pełnego i absolutnego spełnienia” – ocenia Wiesław Kowalski w portalu Teatr dla Wszystkich. Czytaj więcej →

Anna Gryszkówna z literaturą modernistyczną spotyka się nie po raz pierwszy. W 2018 wyreżyserowała dla Teatru Dramatycznego w Warszawie Mężczyznę Zapolskiej. Tamten spektakl brzmi bardzo wyraziście w warstwie wizualnej Śniegu w Narodowym (scenografia Martyna Kander) – podobnie jak w Mężczyźnie parawany dzielą tu przestrzeń, a projekcje na nich żeńskich postaci ze sztuki są identycznym zabiegiem (wideo Jagoda Chalcińska). To nawiązanie zapisuję na plus, bo własny styl reżysera daje widzowi poczucie, że bierze udział w rozmowie, która zaczęła się już wcześniej”.

Marta Wągrocka (Siostra/Makryna). Fot. Krzysztof Bieliński

„… jeśli ktoś się zastanawiał po co pojawia się duch siostry Bronki (Marta Wągrocka), która jako dziecko utopiła się w jeziorze, dlaczego postać widma-śmierci po prostu nie została wykreślona przez reżysera w naszych racjonalistycznych czasach, może sobie w tym momencie odpowiedzieć, że zamiana piastunki na utopioną siostrę ma jeszcze jedną zaletę – łączy tę realizację z żywiołem wody, który jest dla akcji kluczowy. […] Zamiana żywiołów, tak jak wcześniej rodzajów energii bohaterów, zmienia całkowicie wymowę sztuki. Zamiast ognia w kominku jako symbolu „domowego ciepełka”, mamy na scenie efektowną misę ze stojącą wodą, która jest przeciwstawiona prawdziwej wodzie zimowego jeziora do którego zmierzają w końcowej scenie Bronka i Kaziu. Inscenizacja nie przesądza czy się rzeczywiście topią. Może ich odejście w stronę jeziora oznacza uwolnienie ze świata pozorów, odrzucenie «marności nad marnościami», nowy początek, a nie śmierć. Spójność tej koncepcji jest godna podziwu, bo reżyserka uzyskała ją nie poprzez dopisanie nowego tekstu, ale tylko poprzez grę aktorów i miskę z wodą zamiast kominka” – recenzuje Jagoda Hernik Spalińska w portalu Teatrologia.info. Czytaj więcej →

„…mamy do czynienia z krzywdą prostodusznej Bronki. Jej twarz wyświetlana na okiennych szybach (świetne wizualizacje Jagody Chalcińskiej) patrzy na nas nieustannie niczym wyrzut sumienia. Ale ta krzywda jest, zgodnie z logiką Przybyszewskiego, skutkiem nie tyle złych cech mężczyzny, co fatalnego, nieuchronnego zrządzenia losu. Na ile człowiek jest panem swojego losu? Co to jest tak naprawdę miłość? Skąd pojawia się tęsknota za tęsknotą? Brak jasnych odpowiedzi tylko wzmaga niepokój. Rzecz cała odarta jest całkiem z kontekstów społecznych, uwarunkowań obyczajowych, konwenansów. To czysta gra emocji. Opowieść o tym, jak bardzo uczucia mogą się rozmijać. Gryszkówna nadała tej historii dodatkowe tło. Błąka się w tym tle utopiona siostra Bronki, w tekście dramatu tylko wspominana. W finale wkracza wręcz do świata żywych przemawiając słowami starej piastunki Makryny. Staje się zarazem, w partiach śpiewanych, kimś w rodzaju pradawnego, niszczącego bóstwa czy demona. […] Oczywiście pozostało wrażenie pewnej manieryczności języka Przybyszewskiego. […] Wielu kwestii słuchamy jednak z zaciekawieniem, zwłaszcza że zostały potoczyście zagrane. Wielka w tym również zasługa scenografki Martyny Kander, a przede wszystkim znakomitej muzyki Michała Lamży. Raz komentuje swoimi stylizacjami akcję, ale kiedy indziej pochłania współczesnymi aranżacjami scenę oferując nam ekspresyjną grozę” – pisze Piotr Zaremba w Polska Times. Czytaj więcej →

„To ładny spektakl. Z pięknym światłem, muzyką, scenografią, kostiumami i – dobrym aktorstwem" – stwierdza Rafał Turowski na swoim blogu rafal.turow.ski. Czytaj więcej →


O kreacjach aktorskich:

Dominika Kluźniak (Bronka), Patrycja Soliman (Ewa), Henryk Simon (Kazimierz), Oskar Hamerski (Tadeusz). Fot. Krzysztof Bieliński „Nie byłoby wrażenia lekkości i jednak komunikatywności przypowiastki bez świetnego aktorstwa. Dominika Kluźniak kolejny raz potwierdza swoją klasę. Postać Bronki została w tekście namalowana ledwie kilkoma kreskami. Skąd więc wrażenie skrzenia się jej tak wieloma barwami, wygrywania wieloma tonami? Kruchość bohaterek Kluźniak nie ma nic wspólnego z sentymentalizmem. Ona wygrywa przed nami nieustanny hymn: kobiecości, ale i człowieczeństwa. […] Oskar Hamerski pokazuje nam słabość Tadeusza przykrywaną pozorną energią i siłą. Patrycja Soliman jest cokolwiek tajemnicza, bo nie do końca wiemy, czy jej emocjonalne wybuchy są realne, czy to tylko poza, bo przecież mówi o samej sobie jako niszczącej sile. Ta tajemnica nie zostanie rozwikłana do końca, ale przestaje nam na tym rozwikłaniu zależeć. Ciekawie prowadzi postać Kazimierza Henryk Simon. Jest bratem Tadeusza, dużo od niego młodszym, aktor dopiero co skończył Akademię. W tekście mówi się o nim jako o wiecznie smutnym melancholiku. Ale z woli reżyserki Kazimierz to raczej żartowniś, próbujący rozwiać wziętymi spoza dramatu popisami stres i rozpacz Bronki. Melancholia jest, ale pod powłoką całkiem współczesnej, kpiarskiej maski. Trochę to niezgodne z tym, co napisał Przybyszewski, ale spójne i świetnie przez Simona zagrane. Obrazu dopełnia Marta Wągrocka jako trupia siostra, aktorka dobrze radzi sobie także z wokalnymi popisami” (Piotr Zaremba, Polska Times. Czytaj więcej→).

Dominiak Kluźniak, jak zawsze z dużą dozą naturalności i spontaniczności, ale i narastającą neurotycznością przynależną obawom, przeczuciom i bolesnym wspomnieniom Bronki, prowadzi postać, która z lekkomyślnego, prostodusznego i mogącego drażnić dziewczęcia staje się kobietą wewnętrznie rozdartą, ale świadomą swoich ograniczeń i słabości. Jej miłość do męża wydaje się być nieogarniona, dlatego tak wielkie wrażenie robi klęska jaką ponosi. Bardzo dobrym partnerem jest Oskar Hamerski; w roli Tadeusza, dla którego Bronka jest jedynie «śniegiem co tuli biedną ziemię i rozgrzewa», umiejętnie wychodzi poza potoki słów, by w końcu z nieco nadekspresyjnej jowialności, skrywającej tak naprawdę nudę i zmęczenie, przejść na pozycje człowieka poddającego się refleksji i pozornie tylko nieczułego wobec Ewy, swojej niegdyś wielkiej miłości, a szkolnej przyjaciółki Bronki. Patrycja Soliman jest w tej roli dość chłodna, stonowana i zimna, ale w jej pięknie eksponowanej kobiecości tli się tęsknota kusicielki i silne pragnienie osiągnięcia pełnego spełnienia i jedności w relacji z ukochanym” (Wiesław Kowalski, Teatr dla Wszystkich. Czytaj więcej →).

„…dwa bóstwa, Tadeusz i Ewa, kontra dwie szare myszki, Bronka i Kaziu. Dzieje się tak głównie z powodu gry Dominiki Kluźniak. Jej energia, i to wcale nie udawana, tylko właśnie bardzo dobrze zagrana, jakaś niezwykła żywość, wielowymiarowość osobowości eksplodującej chwilami jak szampan z butelki, sprawia, że snująca się po scenie Ewa, mimo swej autentycznie wybitnej urody, monumentalnego ciała bogini i realnego piękna, które roztacza, jakoś przy Bronce znika. To intensywne życie, ta „tęsknota”, do której tak tęsknił Tadeusz («tęsknię za tęsknotą»), jest w Bronce – takiej, jak gra ją Kluźniak. A z kolei mężczyzna, który budzi jakieś emocje, zaciekawia i pociąga, to Kaziu w wykonaniu Simona. I teraz są dwa wyjścia: albo Anna Gryszkówna nie doceniła Dominiki Kluźniak i ta rozwaliła koncepcję reżysera, a reszta aktorów poszła instynktownie za nią, albo odwrotnie: Gryszkówna specjalnie zrobiła taką obsadę, by tej historii nadać zupełnie inny wymiar. I wtedy, przyznaję, byłoby to mistrzostwo” (Jagoda Hernik Spalińska, Teatrologia.info. Czytaj więcej →).

Henryk Simon (Kazimierz), Dominika Kluźniak (Bronka). Fot. Krzysztof Bieliński

„W historię Tadeusza (Oskar Hamerski) rozdartego między kochającą go żoną Bronką (Dominka Kluźniak) i wracającą kobietą fatalną, nęcącą Ewą (Patrycja Soliman) silnie wkracza siostra Bronki, która przed laty utonęła, a teraz pojawia się jako zjawa (Marta Wągrocka). Jej postać została połączona z postacią starej niani Makryny – dość na tym, że obie są zapowiedzią niechybnej katastrofy, łagodzonej melancholijnymi dźwiękami muzyki. Od początku krąży między bohaterami śmierć. Ważną rolę gra też kochający Bronkę Kazimierz (Henryk Simon), neurotyczny brat Tadeusza. Próbuje ją ocalić, nawet wyznaje miłość, ale bez nadziei na wzajemność. To bodaj najlepiej napisana postać, która demonstruje typowo modernistyczny spleen a jednocześnie nie kryje swego zauroczenia szwagierką. Tak więc wszyscy kochają, ale ich wybory się mijają…najsilniej zaznaczyła swoją obecność Bronka Dominiki Kluźniak, rozedrgana, zmienna w nastrojach, gwałtowna i spokojna, wnosząca do akcji niepokój” (Tomasz Miłkowski, AICT Polska. Czytaj więcej→). 

Na zdjęciach Śnieg Stanisława Przybyszewskiego w reżyserii Anny Gryszkówny. Fot. Krzysztof Bieliński
od góry:
1. Oskar Hamerski (Tadeusz), Patrycja Soliman (Ewa)
2. Oskar Hamerski (Tadeusz), Henryk Simon (Kazimierz)Patrycja Soliman (Ewa), Dominika Kluźniak (Bronka))
3. Marta Wągrocka (Siostra/Makryna)
4. Dominika Kluźniak (Bronka), Patrycja Soliman (Ewa), Henryk Simon (Kazimierz), Oskar Hamerski (Tadeusz)
5. Henryk Simon (Kazimierz), Dominika Kluźniak (Bronka)

  • Odwołane spektakle

    Z przykrością zawiadamiamy, że spektakle Jak być kochaną w dniach 8, 9 i 10 grudnia oraz Piknik pod Wiszącą Skałą w dniu 10 grudnia zostały odwołane. Teatr zwraca pieniądze za bilety.

  • Rozmowa z Piotrem Cieplakiem

    „Wszystko, co człowiek może zrobić – złorzecząc, przeklinając, wściekając się, to jednak… czekać” – mówi Piotr Cieplak o pracy nad Czekając na Godota Becketta. 

  • Heroizm trwania | premiera CZEKAJĄC NA GODOTA

    Trwanie – uparte i heroiczne. Premiera Czekając na Godota Samuela Becketta w reżyserii Piotra Cieplaka odbyła się 9 grudnia na Scenie Studio. 

  • CZEKAJĄC NA GODOTA – zwiastun

    Zwiastun zapowiadający Czekając na Godota Samuela Becketta w reżyserii Piotra Cieplaka. Premiera przedstawienia odbyła się 9 grudnia na Scenie Studio.

  • PCHŁA SZACHRAJKA – 10 lat od premiery!

    6 grudnia 2023 mija 10 lat od premiery Pchły Szachrajki Jana Brzechwy w reżyserii Anny Seniuk! Zapraszamy do obejrzenia materiału o tym wyjątkowym, łobuzerskim spektaklu.


  • Repertuar grudzień – luty

    Trzy premiery – w grudniu Fredro oraz Czekając na Godota Becketta, w lutym Szekspirowski Król Lear. Ponadto wśród wielu tytułów – Alicji Kraina Czarów.

  • TEATR DLA SENIORÓW I STUDENTÓW

    Bilety w cenach promocyjnych dla seniorów i studentów w cenie od 30 do 50 zł – wiele propozycji od grudnia do lutego. 

  • Vouchery do Teatru Narodowego

    Długoterminowe vouchery do Teatru Narodowego to doskonały świąteczny podarunek. Są dostępne online oraz w kasach Teatru. 

  • Księgarnia internetowa

    Publikacje poświęcone dziejom teatru i jego twórcom, w ofercie także torby i saszetki ze zdemontowanych banerów. Zapraszamy do księgarni internetowej!

  • Stawiany na pomnikach i przed sądem

    Premiera widowiska Fredro. Rok Jubileuszowy w reżyserii Jana Englerta odbyła się 1 grudnia na dużej scenie Teatru. W mijającym roku świętujemy 230 rocznicę urodzin komediopisarza.

  • OPOWIEŚCI LASKU WIEDEŃSKIEGO – recenzje

    „Znakomity spektakl”, „cały zespół aktorski gra koncertowo” – przedstawiamy recenzje i opinie krytyków oraz teatralnych blogerów o Opowieściach Lasku Wiedeńskiego.

  • W próbach: CZEKAJĄC NA GODOTA

    Piotr Cieplak reżyseruje Czekając na Godota Becketta, jeden z najważniejszych dramatów XX wieku. Premiera – 9 grudnia na Scenie Studio. 

  • Eimuntas Nekrošius – piąta rocznica śmierci

    20 listopada 2023 roku mija piąta rocznica śmierci Eimuntasa Nekrošiusa – litewskiego reżysera, jednego z najwybitniejszych europejskich twórców teatralnych ostatniego półwiecza.

  • Pokazy ŚLUBU w Jaunimo Teatras w Wilnie

    23 i 24 listopada w Jaunimo Teatras w Wilnie pokażemy Ślub Gombrowicza, ostatni spektakl zmarłego w 2018 roku litewskiego wizjonera teatru, Eimuntasa Nekrošiusa. 

  • OPOWIEŚCI LASKU WIEDEŃSKIEGO | zwiastun

    Proszę Państwa, zapraszamy! Premiera Opowieści Lasku Wiedeńskiego Ödöna von Horvátha w reżyserii Małgorzaty Bogajewskiej odbyła się 4 listopada na Scenie przy Wierzbowej.

  • OPOWIEŚCI LASKU WIEDEŃSKIEGO | premiera

    Cywilizacja na krawędzi, w kryzysie ekonomicznym, społecznym, kryzysie wartości – świat, który nie chce pomyśleć. Dramat von Horvátha w reżyserii Małgorzaty Bogajewskiej. 

  • SZTUKA ROZMOWY. Podcast Teatru Narodowego

    Jak buduje się artystyczne relacje? Rozmowy z aktorkami i aktorami Teatru Narodowego. Zapraszamy do słuchania!

  • Program „Klasa w Warszawie. Warszawa z klasą”

    Zapraszamy uczniów warszawskich szkół na spektakle w Teatrze Narodowym w ramach programu „Klasa w Warszawie. Warszawa z klasą”. 

  • Martyna Kander nagrodzona za scenografię do ALICJI...

    Martyna Kander z trzecią nagrodą w Ogólnopolskim Plebiscycie Musicalowych Premier Sezonu 2022/2023 za scenografię do spektaklu Alicji Kraina Czarów

  • Jubileusze dyrekcji Teatru Narodowego

    25 lat dyrekcji Krzysztofa Torończyka w odbudowanym Teatrze Narodowym. 20 lat dyrekcji artystycznej Jana Englerta. 

     

  • Wojciech Faruga z Nagrodą im. Konrada Swinarskiego

    Wojciech Faruga za reżyserię Dekalogu został uhonorowany Nagrodą im. Konrada Swinarskiego przyznawaną przez miesięcznik „Teatr”. Serdecznie gratulujemy!

  • Premiery sezonu 2023/2024

    Opowieści Lasku Wiedeńskiego, Czekając na Godota, Król Lear, Gra snów, a także Fredro, widowisko z okazji Roku Jubileuszowego Aleksandra Fredry. 

  • Podsumowanie sezonu 2022/2023

    Pięć premier, 396 przedstawień, 75 879 widzek i widzów. Dziękujemy za wspólne spotkania i artystyczne przeżycia! Zapraszamy w nowym sezonie! Przygotowaliśmy już repertuar jesienny.

  • „KLASA TN. Pierwszy dzwonek” – finał projektu

    1 czerwca odbyły się pokazy pracy warsztatowej Buty! Pokazy zwieńczyły 2. edycję projektu edukacyjnego „KLASA TN. Pierwszy dzwonek”. 

  • „Klasa TN. Drugi dzwonek” – finał projektu

    7 czerwca odbyły się pokazy pracy warsztatowej Sceny marzeń! Pokazy zwieńczyły 2. edycję projektu „Klasa TN. Drugi dzwonek”. 

  • KOMEDIANT – recenzje po premierze

    Przedstawiamy wybór recenzji i opinii po premierze Komedianta Thomasa Bernharda w reżyserii Andrzeja Domalika.

  • Gra przeciwieństw | premiera KOMEDIANTA

    Przewrotny dramat Bernharda w reżyserii Andrzeja Domalika. W roli tytułowej – Jerzy Radziwiłowicz, aktor, którego kreacje na teatralnej scenie możemy podziwiać od ponad pięćdziesięciu lat!

  • Tak to już zostanie. Rozmowa z Andrzejem Domalikiem

    „Teatr jest więzieniem, dość beznadziejnym, nie ma co liczyć na złagodzenie kary, tak to już zostanie” – mówi Andrzej Domalik. Pracuje nad Komediantem Bernharda.

  • KOMEDIANT | wideo zapowiedź

    Przed premierą – wideo zapowiedź! Premiera Komedianta Thomasa Bernharda w reżyserii Andrzeja Domalika już 13 maja. W roli tytułowej – Jerzy Radziwiłowicz. 

  • 80. urodziny Jana Englerta

    Jan Englert, dyrektor artystyczny Teatru Narodowego, 11 maja obchodzi 80 urodziny! Z okazji jubileuszu życzymy nieustającej wiary w teatr!

  • 100. przedstawienie KORDIANA

    Kordian – dramat o trudnych polskich wyborach, polskim niebie i polskim piekle. 26 kwietnia spektakl zagramy po raz setny! Z tej okazji przedstawiamy fotorelację zza kulis. 

  • Jan Frycz – 45-lecie pracy artystycznej

    Jan Frycz obchodzi jubileusz 45-lecia pracy artystycznej. Gratulujemy i życzymy wielu kolejnych aktorskich wyzwań i artystycznych spełnień!

  • Gustaw Holoubek | Wielka Improwizacja

    W setną rocznicę urodzin Gustawa Holoubka przedstawiamy Wielką Improwizację w jego wykonaniu. Nagranie pochodzi z premiery Dziadów w reżyserii Kazimierza Dejmka.




  • Jan Englert wspomina Gustawa Holoubka

    W setną rocznicę urodzin Gustawa Holoubka Jan Englert wspomina wybitnego aktora – „Gustaw Holoubek jest autorytetem, punktem odniesienia”.  

  • Gustaw Holoubek w Teatrze Narodowym

    W setną rocznicę urodzin Gustawa Holoubka przypominamy ten rozdział jego bogatej biografii artystycznej, który wiązał się z pracą w Teatrze Narodowym. 

  • 70. urodziny Sławomiry Łozińskiej!

    8 kwietnia Sławomira Łozińska obchodzi 70. urodziny! W tym roku przypada również 50. rocznica debiutu wybitnej aktorki w Teatrze Narodowym. Życzymy kolejnych wspaniałych ról!

  • Aktorki i aktorzy TN z Medalami Gloria Artis

    Małgorzata Kożuchowska, Sławomira Łozińska, Jarosław Gajewski i Arkadiusz Janiczek zostali uhonorowani Medalami Zasłużony Kulturze – Gloria Artis.

  • ALICJI KRAINA CZARÓW – recenzje

    „Wielka imaginacja. Wielka fantazja. Wielka wyobraźnia”, „piękny spektakl” – recenzje po premierze Alicji Krainy Czarów wg Carrolla w reżyserii Sławomira Narlocha. 

  • Na wyspach pamięci. Rozmowa ze Sławomirem Narlochem

    „To opowieść o pamięci i fascynującej rzeczywistości pełnej zagadek i paradoksów. Tu i teraz – dziś jest czas na Alicji Krainę Czarów” – mówi Sławomir Narloch, reżyser spektaklu. 

  • MUZYKA TO CZAS

    Przedstawiamy muzyczną zapowiedź Alicji Krainy Czarów! W roli Szalonego Kapelusznika – Paweł Paprocki. 

  • Wskazówki zegara | premiera ALICJI...

    Czy można pamiętać do przodu? Odwrócić czas? Zatrzymać wspomnienia? Alicji Kraina Czarów wg Lewisa Carrolla w reżyserii Sławomira Narlocha.

  • Piotr Cieplak z Nagrodą im. Tadeusza Żeleńskiego-Boya

    Piotr Cieplak został wyróżniony Nagrodą im. Żeleńskiego-Boya za wybitne osiągnięcia w sztuce reżyserskiej, ze szczególnym uwzględnieniem realizacji w Teatrze Narodowym.

  • Jan Englert – jubileusz 45-lecia pracy reżyserskiej

    Jan Englert po raz pierwszy reżyserował w 1978 roku. Jego najnowszą pracą reżyserską jest zrealizowany w Teatrze Narodowym Mizantrop Molière’a. 

  • MIZANTROP – recenzje po premierze

    Po premierze Mizantropa Molière’a w reżyserii Jana Englerta – przedstawiamy wybór recenzji. 

  • Niejednoznaczność | Molière w Narodowym

    Pytania o nasz stosunek do świata i postawę wobec innych, o egoizm i empatię – premiera Mizantropa Molière’a odbyła się 10 grudnia na scenie Studio. 

  • Szlachetność i profity. Rozmowa z Janem Englertem

    „Rozkrok między szlachetnością a interesownością, pychą a skromnością – to jest najciekawsze” – mówi Jan Englert, reżyser Mizantropa

  • KSIĘGI JAKUBOWE – wybór recenzji

    Przedstawiamy fragmenty recenzji, które ukazały się po premierze Ksiąg Jakubowych Olgi Tokarczuk w reżyserii Michała Zadary.

  • My z nich | rozmowa z Michałem Zadarą

    „My, współcześni Polacy, jesteśmy spadkobiercami bardzo różnych tradycji, narodowości, praktyk” – mówi Michał Zadara, reżyser Ksiąg Jakubowych.

  • Dziedzictwo | premiera KSIĄG JAKUBOWYCH

    Nasi przodkowie, tożsamość i przyszłość – Księgi Jakubowe Olgi Tokarczuk w inscenizacji Michała Zadary.

  • DEKALOG – recenzje po premierze

    Przedstawiamy wybór recenzji po premierze Dekalogu Kieślowskiego i Piesiewicza w reżyserii Wojciecha Farugi.  

  • Rozmowa z Wojciechem Farugą o DEKALOGU

    „Wydaje mi się, że rozważania: co jest dobre, co złe, co trzeba, a czego nie wolno, są teraz, kiedy ten świat po raz kolejny nam się wymknął, wyjątkowo ważne” – mówi reżyser Dekalogu.

  • Po pierwsze człowiek | premiera DEKALOGU

    Wojciech Faruga sięgnął po ikoniczne dzieło polskiego filmu, przemyślane na nowo po ponad trzech dekadach. 

  • Warszawska Nagroda Edukacji Kulturalnej

    Z radością informujemy, że zrealizowany przez nas program dla szkół KLASA TN zdobył III nagrodę 13. edycji Warszawskiej Nagrody Edukacji Kulturalnej.

  • Solidarni z Ukrainą | Солідарні з Україною

    Zespół Teatru Narodowego solidaryzuje się z Ukraińcami, walczącymi o niepodległość swojej ojczyzny. 

  • TEATR MÓJ WIDZĘ... – rozmowy z aktorkami i aktorami

    Kinga Ilgner rozmawia z: Anną Seniuk, Małgorzatą Kożuchowską, Gabrielą Muskałą, Janem Englertem, Jerzym Radziwiłowiczem, Marcinem Hycnarem. Partnerem cyklu jest Teatr Narodowy.

  • DEJMEK Raszewskiej z nagrodą PTBT!

    Wydana przez Teatr Narodowy książka Dejmek Magdaleny Raszewskiej otrzymała nagrodę Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych. 

  • Cykl AKTORZY/SENIORZY

    Teatr Narodowy jest partnerem internetowego projektu Leny Frankiewicz, filmowego cyklu, na który składają się rozmowy o teatrze z seniorkami i seniorami zawodu aktorskiego.

  • Cykl POECI POLSCY online #kulturabezbarier

    Polska poezja w interpretacji Aktorów Teatru Narodowego – artystyczno-edukacyjny cykl POECI POLSCY #kulturabezbarier.

  • WYKŁADY OTWARTE online (materiały audio)

    Wykłady Teatru Narodowego online dotyczące badań nad twórczością wielkich osobowości polskiej kultury.

  • Przedstawienia Teatru Narodowego online

    Spektakle Teatru Narodowego zrealizowane w Teatrze Telewizji – wybór ze zbiorów Ninateka.pl oraz Vod.TVP. 

  • Teatr Narodowy w Google Cultural Institute

    Wystawę o burzliwych dziejach Narodowej Sceny można oglądać w sieci! Zapraszamy do odwiedzenia Google Cultural Institute.

Korzystając z serwisu internetowego Teatru Narodowego akceptujesz zasady Polityki prywatności oraz wyrażasz zgodę na używanie plików cookie. Plik cookie możesz zablokować za pomocą opcji dostępnych w przeglądarce internetowej. Aby dowiedzieć się więcej na temat cookie, kliknij tutaj