Aktualności

Recenzje „Opowieści zimowej”

Opinie i recenzje po premierze Opowieści zimowej Williama Shakespeare’a w reżyserii Marcina Hycnara: 

Oskar Hamerski (Leontes), Paweł Paprocki, Kacper Matula, Jakub Gawlik, Bartłomiej Bobrowski (Wielmoża sycylijscy), Justyna Kowalska (Paulina). Fot. Bartek Warzecha Ta sztuka Szekspira jest niczym baśń i daje możliwości realizatorom, co świetnie wykorzystał Marcin Hycnar w Teatrze Narodowym. [...] Utwór napisany jest w kilku stylistykach i rozpada się na dwie części, z czym Marcin Hycnar dobrze sobie poradził, wykazując się talentem i wyobraźnią. Otrzymaliśmy współczesny teatr w pigułce”.
„Ciekawa jest oprawa plastyczna. Pierwsza część rozgrywa się na zimnej, biało-czarnej szachownicy, a dworzanie są niczym sterowane pionki. Wysmakowana wizualnie jest scena, w której Leontes próbuje pozbyć się żony i narodzonego dziecka. Hycnar wraz ze scenograf Martyną Kander i Maciejem Igielskim korzystają tu z możliwości technicznych Narodowego. Potem dramat przechodzi niemal w sielankę. Hycnar potraktował to jak rodzaj sennego marzenia skruszonego grzesznika Leontesa. [...] Bohaterowie tej części przybierają wizerunki współczesnych ikon popkultury. Są fragmenty musicalu, teatru plastycznego, opery, a Hycnar doskonale bawi się konwencjami, wykazując się rzadkim u naszych reżyserów połączeniem inteligencji i poczucia humoru” – stwierdza Jan Bończa- Szabłowski w recenzji pt. Pełna fantazji zimowa opowieść na lato, w „Rzeczpospolitej”. Czytaj więcej → ; recenzja także w portalu „e-teatr.pl” →

„Problematyczność Opowieści… dostrzegł Marcin Hycnar. Okroił nieco tekst, pozostawił jednak podstawowe wątki oraz kluczowe dialogi. [...] Hycnar odwołuje się do toposu życia jako rozgrywki szachowej. Motyw, który znamy chociażby z Siódmej pieczęci ma tutaj swoje rozwinięcie. Leontes sam sobie zadaje szacha, z którego nie może się wydostać. Na końcu jego życiowej wędrówki czeka go mat – i matnia własnego poczucia winy”.
„... Opowieść zimowa jest przedstawieniem pięknym pod względem wizualnym. Twórcy wykorzystują zapadnie i całą teatralną maszynerię, by operować skalą i planami. Płaska podłoga na dworze Leontesa zmienia się w zbudowaną z wielkich schodów salę sądową. Część pierwsza kończy się oszałamiającym pokazem świetlnym [...] Praca Martyny Kander (scenografia) i Macieja Igielskiego (światło) jest wartością samą w sobie. Zwracają uwagę także kostiumy, zawierające mieszankę elementów dawnych i współczesnych. Najlepiej obrazuje to więzienna suknia Hermiony. […] Hycnar bawi się baśniową formą, ale podkreśla jej nierealność” – o przedstawieniu pisze Szymon Spichalski w portalu „teatr dla was”. Czytaj więcej →

Hycnar, chcąc wykorzystać do imentu możliwości tkwiące w szekspirowskim tekście i żadnej z nich nie zmarnotrawić, postanowił opowiedzieć baśń, której historia zamknięta została w sekwencji pięknych, wyestetyzowanych obrazów. I można odnieść wrażenie, że kompozycja przestrzeni, scenografia, zastosowane efekty czy kolory – w pierwszej części dominuje czerń i biel, zgodnie z kolorami na szachownicy, w drugiej cała gama jaskrawych barw – choć są nośnikami wielości znaczeń, to jednak aktorzy w tej teatralnej obfitości odnajdują się z różnym skutkiem” – ocenia Wiesław Kowalski w portalu „teatr dla was”. Czytaj więcej →

„Opowieść zimowa: krzywda, popełniane błędy, negatywne emocje – to wszystko przedstawiono boleśnie prawdziwie, a beztroska, zapomnienie, szczęśliwe zakończenie – umieszczone zostały w sennych majakach, w magii, nierealności. [...] To, co na pewno warto docenić w Opowieści zimowej, to warstwa wizualna. Hycnar wykorzystuje wszystkie możliwości dużej sceny Narodowego, dzięki czemu akcja może rozgrywać się równocześnie na wielu płaszczyznach – z pałacu bez trudu przenosimy się do sali więziennej, z festynu wyruszamy w podróż na Sycylię. Zdarzają się momenty, gdy scenografia i gra świateł zdecydowanie wybijają się na pierwszy plan...” – opisuje Julia Gładkowska w portalu „teatrakcje.pl”. Czytaj więcej →

O kreacjach aktorskich:

W pierwszej części, granej najbardziej serio, Oskar Hamerski, niegdysiejszy Hamlet, potwierdza klasę swego aktorstwa jako miotany zazdrością Leontes, król Sycylii. Doskonale oddaje psychikę człowieka zaślepionego miłością i traktującego swą żonę (Patrycja Soliman) niemal jak własność. [...] W pamięci pozostaje też Justyna Kowalska jako dumna, mądra i szlachetna Paulina. Ona jedyna ma odwagę stawić czoła królewskiej tyranii. [...] Klimat Czech zyskał współczesne brzmienie wielkiego przeboju Heleny Vondračkovej brawurowo wykonanego przez Piotra Piksę”. (Jan Bończa- Szabłowski, „Rzeczpospolita”. Czytaj więcej → )

„Całą pierwszą część sztuki kradnie znakomity Oskar Hamerski jako Leontes. Pokazuje dumnego, wyniosłego władcę, który stopniowo ulega swoim demonom. Niczym wspominany Otello doszukuje się jakichkolwiek oznak, które świadczyłyby o zdradzie Hermiony. Gdy jego małżonka i słudzy próbują przekonać władcę, że się myli, ten za każdym razem odpowiada z jeszcze większą butą. Aktor Narodowego pokazuje człowieka zagubionego we własnym egoizmie, mylącego opiekuńczość z autorytarnością, stanowczość z bezmyślnym uporem. Leontes jest tyranem zarówno jako mąż, ojciec i monarcha. Porusza także Patrycja Soliman, która w świetnym monologu w scenie sądowej pokazuje cały przekrój żalu i smutku, jaki może nosić w sobie zraniona kobieta”.
„Zespół Narodowego udanie rozgrywa komiczne scenki z udziałem groteskowego Pasterza (Jarosław Gajewski). Cała sekwencja przypomina bal błaznów, pośrodku którego rozgrywa się romans młodziutkiej Perdity (Wiktoria Wolańska), ocalałej córki Hermiony i Leontesa. Jej wybrankiem jest Floryzel (Mateusz Kmiecik). Oboje mają się ku sobie, ale ich miłość zdaje się być mocno niedojrzała. Ważną funkcję w tej sekwencji pełni Piotr Piksa jako Autolikus. Aktor zjawia się na flugu, wypowiadając kwestię Czasu z początku trzeciego aktu. To do niego należy końcowe streszczenie losów poszczególnych bohaterów w dosłownie kilku zdaniach. Jest kolejną wersją błazna, który w groteskowy sposób przypomina o naszym przemijaniu”.
(Szymon Spichalski, „teatr dla was”. Czytaj więcej → )

„Wyróżnia się na pewno Oskar Hamerski, który doskonale odgrywa zaślepienie zazdrością swojego bohatera, jego stopniowe popadanie w absurd, okrucieństwo [...] Świetnie wypada też Patrycja Soliman, szczególnie w scenie sądowej – jej mowa końcowa jest bardzo emocjonalna, udaje się jej pokazać całą gorycz i żal Hermiony. Zaskakuje Piotr Piksa, chyba po raz pierwszy obsadzony w tak dużej roli – to prawdziwy wulkan energii, który swoją charyzmą zagarnia całą scenę. Warto też wspomnieć o Mateuszu Kmieciku, studencie IV roku aktorstwa, który swoją rolą pokazał, że ma zadatki na świetnego aktora i szansę na zrobienie dużej kariery teatralnej”. (Julia Gładkowska, „teatrakcje.pl”. Czytaj więcej → )

Scena zbiorowa, na pierwszym planie: Wiktoria Wolańska (Perdita), Piotr Piksa (Autolikus). Fot. Bartek Warzecha„...w I akcie znakomitą rolę tworzy Oskar Hamerski jako uwięziony w absurdalnych urojeniach Leontes [...]. Piotr Piksa ...pojawia się w drugiej części przedstawienia w roli Autolikusa i tworzy postać najbarwniejszą, mieniącą się różnorodnością znaczeń, choć też nie będącą do końca nośnikiem zmian, bardziej błazeńską postacią teatralną niż symbolem”.
(Wiesław Kowalski, „teatr dla was”. Czytaj więcej → )
„...przedstawienie przygotowane jest z ogromnym zaangażowaniem całego zespołu. W imponującej, ciekawej scenografii, z wykorzystaniem technicznych możliwości sceny Teatru Narodowego. Cały zespół aktorski zasługuje na wyrazy uznania. A szczególnie Oskar Hamerski za rolę króla Sycylii Leontesa. Zbudowaną na głębokiej prawdzie wewnętrznego przeżycia. Obok niego wyraziste postacie tworzą Patrycja Soliman jako małżonka króla Sycylii Hermiona, Justyna Kowalska jako Paulina, żona Antygonusa dzielnie broniąca królowej, nowy ciekawy nabytek Teatru Narodowego po warszawskiej Akademii Teatralnej oraz Mateusz Rusin jako Kamillo i Bartłomiej Bobrowski jako Antygonus. Obaj jako wielmoża sycylijscy. Ponadto Kinga Ilgner w roli pierwszej Dwórki i Joanna Kwiatkowska -Zduń w roli Drugiej” – stwierdza Witold Sadowy w materiale opublikowanym w portalu „e-teatr.pl”. Czytaj więcej →
Na zdjęciach Opowieść zimowa Williama Shakespeare'a w reżyserii Marcina Hycnara. Fot. Bartek Warzecha 
od góry:
1. Oskar Hamerski (Leontes), Paweł Paprocki, Kacper Matula, Jakub Gawlik, Bartłomiej Bobrowski (Wielmoża sycylijscy), Justyna Kowalska (Paulina)
2. Scena zbiorowa, na pierwszym planie Wiktoria Wolańska (Perdita), Piotr Piksa (Autolikus). 
  • Międzynarodowy Dzień Teatru 2023

    Wspólne święto nas wszystkich – ludzi teatru i widzów! Z tej okazji dziękujemy wszystkim tym, dla których teatr jest ważnym miejscem spotkań. Bądźmy razem!

  • ALICJI KRAINA CZARÓW – recenzje

    „Wielka imaginacja. Wielka fantazja. Wielka wyobraźnia”, „piękny spektakl” – recenzje po premierze ALICJI KRAINY CZARÓW wg Carrolla w reżyserii Sławomira Narlocha. 

  • Repertuar marzec – maj 2023

    Premiery – w marcu Alicji Kraina Czarów wg Carrolla, a w maju Komediant Bernharda! Ponadto na trzech scenach Teatru wiele tytułów, w tym Księgi Jakubowe.

  • Oferty promocyjne

    Comiesięczne programy TEATR DLA SENIORÓW, TEATR DLA STUDENTÓW (obecnie w ofercie propozycje od marca do maja) oraz inne aktualne promocje. 

  • ZEMSTA NIETOPERZA – odwołane marcowe spektakle

    Z przykrością zawiadamiamy, iż z przyczyn technicznych przedstawienia ZEMSTY NIETOPERZA w dniach 29 i 30 marca zostały odwołane. Przepraszamy. Teatr zwraca pieniądze za bilety. 

  • 15 kwietnia | ALICJI KRAINA... z tłumaczeniem na PJM

    Spektakl Alicji Kraina Czarów w dniu 15 kwietnia przedstawimy z tłumaczeniem na polski język migowy (PJM). Serdecznie zapraszamy!

  • Na wyspach pamięci. Rozmowa ze Sławomirem Narlochem

    „To opowieść o pamięci i fascynującej rzeczywistości pełnej zagadek i paradoksów. Tu i teraz – dziś jest czas na Alicji Krainę Czarów” – mówi Sławomir Narloch, reżyser spektaklu. 

  • MUZYKA TO CZAS

    Przedstawiamy muzyczną zapowiedź Alicji Krainy Czarów! W roli Szalonego Kapelusznika – Paweł Paprocki. 

  • Wskazówki zegara | premiera ALICJI...

    Czy można pamiętać do przodu? Odwrócić czas? Zatrzymać wspomnienia? Alicji Kraina Czarów wg Lewisa Carrolla w reżyserii Sławomira Narlocha.

  • Piotr Cieplak z Nagrodą im. Tadeusza Żeleńskiego-Boya

    Piotr Cieplak został wyróżniony Nagrodą im. Tadeusza Żeleńskiego-Boya za wybitne osiągnięcia w sztuce reżyserskiej, ze szczególnym uwzględnieniem spektakli realizowanych w Teatrze Narodowym.

  • Jan Englert – jubileusz 45-lecia pracy reżyserskiej

    Jan Englert po raz pierwszy reżyserował w 1978 roku. Jego najnowszą pracą reżyserską jest zrealizowany w Teatrze Narodowym Mizantrop Molière’a. 

  • Vouchery do Teatru Narodowego

    Długoterminowe vouchery do Teatru Narodowego to doskonały podarunek. Są dostępne online oraz w kasach Teatru. 

  • MIZANTROP – recenzje po premierze

    Po premierze Mizantropa Molière’a w reżyserii Jana Englerta – przedstawiamy wybór recenzji. 

  • Niejednoznaczność | Molière w Narodowym

    Pytania o nasz stosunek do świata i postawę wobec innych, o egoizm i empatię – premiera Mizantropa Molière’a odbyła się 10 grudnia na scenie Studio. 

  • Szlachetność i profity. Rozmowa z Janem Englertem

    „Rozkrok między szlachetnością a interesownością, pychą a skromnością – to jest najciekawsze” – mówi Jan Englert, reżyser Mizantropa

  • KSIĘGI JAKUBOWE – wybór recenzji

    Przedstawiamy fragmenty recenzji, które ukazały się po premierze Ksiąg Jakubowych Olgi Tokarczuk w reżyserii Michała Zadary.

  • My z nich | rozmowa z Michałem Zadarą

    „My, współcześni Polacy, jesteśmy spadkobiercami bardzo różnych tradycji, narodowości, praktyk” – mówi Michał Zadara, reżyser Ksiąg Jakubowych.

  • Dziedzictwo | premiera KSIĄG JAKUBOWYCH

    Nasi przodkowie, tożsamość i przyszłość – Księgi Jakubowe Olgi Tokarczuk w inscenizacji Michała Zadary.

  • DEKALOG – recenzje po premierze

    Przedstawiamy wybór recenzji po premierze Dekalogu Kieślowskiego / Piesiewicza w reżyserii Wojciecha Farugi.  

  • Rozmowa z Wojciechem Farugą o DEKALOGU

    „Wydaje mi się, że rozważania: co jest dobre, co złe, co trzeba, a czego nie wolno, są teraz, kiedy ten świat po raz kolejny nam się wymknął, wyjątkowo ważne” – mówi reżyser Dekalogu.

  • Po pierwsze człowiek | premiera DEKALOGU

    Wojciech Faruga sięgnął po ikoniczne dzieło polskiego filmu, przemyślane na nowo po ponad trzech dekadach. 

  • Warszawska Nagroda Edukacji Kulturalnej

    Z radością informujemy, że zrealizowany przez nas program dla szkół KLASA TN zdobył III nagrodę 13. edycji Warszawskiej Nagrody Edukacji Kulturalnej.

  • Solidarni z Ukrainą | Солідарні з Україною

    Zespół Teatru Narodowego solidaryzuje się z Ukraińcami, walczącymi o niepodległość swojej ojczyzny. 

  • TEATR MÓJ WIDZĘ... – rozmowy z aktorkami i aktorami

    Kinga Ilgner rozmawia z: Anną Seniuk, Małgorzatą Kożuchowską, Gabrielą Muskałą, Janem Englertem, Jerzym Radziwiłowiczem, Marcinem Hycnarem. Partnerem cyklu jest Teatr Narodowy.

  • DEJMEK Raszewskiej z nagrodą PTBT!

    Wydana przez Teatr Narodowy książka Dejmek Magdaleny Raszewskiej otrzymała nagrodę Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych. 

  • Cykl AKTORZY/SENIORZY

    Teatr Narodowy jest partnerem internetowego projektu Leny Frankiewicz, filmowego cyklu, na który składają się rozmowy o teatrze z seniorkami i seniorami zawodu aktorskiego.

  • Cykl POECI POLSCY online #kulturabezbarier

    Polska poezja w interpretacji Aktorów Teatru Narodowego – artystyczno-edukacyjny cykl POECI POLSCY #kulturabezbarier.

  • WYKŁADY OTWARTE online (materiały audio)

    Wykłady Teatru Narodowego online dotyczące badań nad twórczością wielkich osobowości polskiej kultury.

  • Przedstawienia Teatru Narodowego online

    Spektakle Teatru Narodowego zrealizowane w Teatrze Telewizji – wybór ze zbiorów Ninateka.pl oraz Vod.TVP. 

  • Teatr Narodowy w Google Cultural Institute

    Wystawę o burzliwych dziejach Narodowej Sceny można oglądać w sieci! Zapraszamy do odwiedzenia Google Cultural Institute.

Korzystając z serwisu internetowego Teatru Narodowego akceptujesz zasady Polityki prywatności oraz wyrażasz zgodę na używanie plików cookie. Plik cookie możesz zablokować za pomocą opcji dostępnych w przeglądarce internetowej. Aby dowiedzieć się więcej na temat cookie, kliknij tutaj