Aktualności

Recenzje po premierze „Ułanów”

Recenzenci i teatralni blogerzy dzielą się swoimi opiniami o Ułanach Jarosława Marka Rymkiewicza w reżyserii Piotra Cieplaka:

Jerzy Radziwiłowicz (Graf), Dominika Kluźniak (Zosia), Hubert Paszkiewicz (Lubomir). Fot. Krzysztof Bieliński „...nie jest tak łatwo recenzować spektakl skończenie wybitny, idealny. Taki, w którym wszyscy aktorzy grają jak natchnieni, a przed reżyserem ma się ochotę po prostu zdjąć czapkę; który bawi, wzrusza i pobudza do głębszych refleksji o życiu...” – pisze Tomasz Flasiński w portalu Teatr dla Was (recenzja w portalu e-teatr). Czytaj więcej →

„...Narodowy to dziś naprawdę jeden z najlepszych teatrów w Polsce. A pomysł sięgnięcia po tego Rymkiewicza (premiera rok 1975) to coś świeżego i oryginalnego. Nawet jeśli przewrotnego, to przewrotność uprawniona” – ocenia Piotr Zaremba w portalu wPolityce.pl. Czytaj więcej → 

„...dramaty [Rymkiewicza] to trochę pastisze Gombrowicza i Różewicza, a z drugiej strony – sztuki bezwzględne wobec romantycznych klisz. To także anarchiczny, zjadliwy dowcip. Pieprzny, dosadny i sprośny, a po chwili przechodzący w poetycką lekkość i abstrakcję. [...] Ułani to jadowita kpina z mesjanistycznej mitologii, romantycznej wizji męskiej, bohaterskiej wspólnoty. Ale też ze współczesnej młodszemu Rymkiewiczowi teatralnej i poetyckiej awangardy” – pisze Witold Mrozek w „Gazecie Wyborczej” w zakładce Teatr. Czytaj więcej → (recenzja w portalu e-teatr→ )

„Prawdziwym nowym odkryciem scenicznego Rymkiewicza są jednak Ułani w Narodowym. Szalona komedia, chwilami przechodząca w farsę, czasem rozkosznie obsceniczna, a przy tym na wskroś poetycka. Krzywe zwierciadło dla naszej odwiecznej pozy, kpina z Polski jako «mesjasza narodów», żartobliwa, ale podszyta poważniejszymi podtekstami polemika z największymi – Mickiewiczem, Fredrą, Wyspiańskim. [...] Rymkiewicz, a za nim Cieplak, rozkręcają szaloną zabawę narodowymi motywami, ale na koniec wieszczą katastrofę, przywodzącą chocholi taniec z Wesela”. „Cieplak tworzy wykrzywione ostrzem satyry laboratorium polskich postaw i póz. Z radością podejmuje literackie tropy akcentowane przez Rymkiewicza, bo daje mu to okazję do mieszania teatralnych konwencji i gatunków. Przedstawienie jest upiornie zabawne, niektóre sceny i frazy publiczność na gorąco kwituje oklaskami na gorąco. W finale jednak – innym niż w oryginale – śmiech więźnie w gardle. Wszystko kończy się w jednym mgnieniu zastygnięciem świata, stuporem, z którego trudno się wyzwolić” – stwierdza Jacek Wakar w portalu Onet.pl (Kultura). Czytaj więcej → 

RymkiewiczUłanach zmierzył wartość romantycznej mitologii Polaków miarką współczesnego erosa i odkrył rzeczy nie bardzo wesołe, choć zawsze możemy powiedzieć, że jakie narzędzie, taka i diagnoza. Malownicza fantazja jurnych wąsaczy podszyta jest tu opętańczym przymusem płodzenia i zabijania, co Cieplak gorzko uwydatnił [...]. Wystarczyło Rymkiewiczowi wpuścić do naszej bohaterskiej historii trochę swobodnego seksu, by żywa dotąd mitologia romantyczna zamieniła się w mitologię upiorną, okropnie przez to śmieszną, ale i przerażającą. Jakim to jednak sposobem? Ano teatralnym” – ocenia Jacek Kopciński w miesięczniku TEATR. Czytaj więcej → 
„Z jednej strony do niedosłowności wielu scen i sytuacji napisanych dodaje nam się niedosłowność dekoracji, stroju, gry. Od pierwszego momentu, kiedy aktorzy grają między widzami, jeszcze w teatralnym lobby, zresztą i później uwijają się pośród pierwszych rzędów. Od sposobu w jaki ułani zajeżdżają «konno» do dworku Ciotuni po  sytuacje, kiedy opowiada nam się, że coś się dzieje, ale aktorzy tego nie grają, najwyżej grę pozorują (znęcanie się służących Ani i Frani nad wziętym w niewolę Feldmarszałem). I w tym sensie jest to świetna zabawa w teatr”. „...Ułanów ratuje świetny tekst i ciekawość podtekstów pochowanych w zakamarkach sztuki przez dawnego Rymkiewicza. A w tropieniu tego akurat Cieplak nie przeszkadza, a niektóre jego sceniczne pomysły pomagają” – pisze Piotr Zaremba w portalu wPolityce.pl. Czytaj więcej →    

„Skojarzenia literackie, których Rymkiewicz dostarcza, nie sprawiają kłopotów w odbiorze dzięki znakomitej reżyserii Piotra Cieplaka i wyśmienitej obsadzie złożonej z artystów Teatru Narodowego w Warszawie. Aktorzy mówią w sposób mistrzowski, bawią się słowem, które podsunął im poeta z Milanówka” – o spektaklu pisze Wojciech Giczkowski w portalu Teatr dla Was, (recenzja w portalu e-teatr). Czytaj więcej →

Cieplak stara się odnajdywać właściwą drogę ku interpretacji sensów zawartych w dramacie, choć nie bez lubości bawi się tekstem, rzucając na pewne rozwiązania dramaturgiczne nowe światło i nieco innymi akcentami, czasami zagadkowymi, uciekając przed oczywistościami. Takie podejście pozwala mu na osiągnięcie prostoty i czytelnego przekazu, bez specjalnego wdawania się w dyskusję z autorem Dworu nad Narwią, choć indywidualność reżysera – bardzo inteligentnie i błyskotliwie – objawia się w pewnych modyfikacjach próbujących tę dyskusje spiętrzyć, rozszerzyć i dopełnić o spojrzenie bardziej niż pretekstowe. Cieplak umiejętnie pokonuje wszystkie rafy trudności, wynikające z nagromadzenia elementów parodii i groteski, a aktorzy gładko i płynnie wyciskają ze specyficznego i jakże pięknego wiersza Rymkiewicza, na którym łatwo się potknąć, wszystkie możliwe soki. To dzięki nim na Wierzbowej każda wierszowana fraza, nawet jeśli sparodiowana i nie pozbawiona dwuznaczności, jest w scenicznych działaniach kwintesencją dobrego smaku, do tego charakteryzuje się dowcipną lekkością i znakomitym tempem” – opisuje Wiesław Kowalski w portalu Teatr dla Wszystkich. Czytaj więcej →    

„Dobry tekst to jednak połowa sukcesu. Kto czytał dramat Rymkiewicza w wersji książkowej, ten zauważy, że wcale nie tak łatwo powiedzieć to wszystko na głos w taki sposób, by dobrze leżało w ustach. Ale jak już się wpadnie w rytm, tekst leje się ze sceny w sposób niesamowicie naturalny. I uwypuklają się wszystkie jego zalety, niejednoznaczne wybryki fabularne, mieszanie rejestrów – puszczanie oka do widza, żenienie romantycznego słownictwa współczesnym – gry słowne czy dialogi z zaświatami” – zauważa Tomasz Flasiński w portalu Teatr dla Was, (recenzja w portalu e-teatr). Czytaj więcej →   

Piotr Cieplak podszedł do utworu Rymkiewicza z szacunkiem, w myśl norwidowskiej zasady «nie stargam cię, ja nie, ja uwydatnię». Komedia drwiąca z narodowych świętości, mimo literackich mielizm brzmi niezwykle współcześnie, ale o jakości przedstawienia decyduje znakomite aktorstwo. Ułańska fantazja scenografa Andrzeja Witkowskiego przekształciła scenę przy Wierzbowej w polskie muzeum...” – notuje Jan Bończa-Szabłowski, „Rzeczpospolita”. Czytaj więcej → )     

„Niewystawianą od 22 lat sztukę Cieplak umiejscawia w stworzonym przez scenografa Andrzeja Witkowskiego na Scenie na Wierzbowej Muzeum Wszech-Ułaństwa Polskiego. Podczas dwóch antraktów można oglądać jego eksponaty, podziwiać trąbki, szable i mundury, wprawić w ruch arcypolskiego bociana czy opaść leniwie na «kanapę omdleń». [...] Przypomnienie talentu i dowcipu Rymkiewicza sprzed lat to jedna z najlepszych rzeczy, jakie Teatr Narodowy i Piotr Cieplak mogli zrobić dla polskiej kultury. A Ułani poza wycieczką w rzadko odwiedzany obszar naszej literatury są też po prostu dobrą propozycją na marcowy wieczór” – pisze Witold Mrozek w „Gazecie Wyborczej” w zakładce Teatr. Czytaj więcej → (recenzja w portalu e-teatr→ )     

„Fantastyczne przedstawienie. Sezon już za półmetkiem, na razie Piotr Cieplak z niedawnym, również zrealizowanym w Narodowym Elementarzem Klickiej, a teraz z Ułanami wydaje mi się jego największym zwycięzcą” – podsumowuje Jacek Wakar w portalu Onet.pl (Kultura). Czytaj więcej →   

„Ogląda się to wszystko wyśmienicie, jest w tym mnóstwo dystansu i niechęci do narodowej bufonady, partyjnych akademii, czołobitności wobec romantyzmu czy odpustowego patriotyzmu. Do tego cała obsada aktorska jest fantastyczna. Jednych jest tu trochę mniej, innych trochę więcej, ale w sumie wszyscy robią świetną komediową robotę. Co prawda finał jest nieco zatrważający, bo tytułowi ułani znów jadą się bić zamiast rodziną i firmą się zająć, ale widocznie już taki nasz los, potomków ułanów, obywateli Najświętszej RP. Zatem mocno polecam odświeżyć nasze patriotyczne głowy. Z Ułanami warto!” – pisze Robert Trębicki w portalu Teatr dla Wszystkich. Czytaj Więcej →



O kreacjach aktorskich: 

Ułani stają się czymś znacznie więcej niż tylko repertuarową osobliwością. Są odkryciem dzieła niby niepozornego, a znakomitego. Aby się o tym przekonać, trzeba jednak reżyserskiej inwencji Piotra Cieplaka i zespołu Teatru Narodowego. Nawet odrobinę słabsi aktorzy, grający Ułanów pół poziomu niżej, zamieniliby sztukę w niezbyt zabawną i mało urokliwą karykaturę”. „Ułani to prawdziwe zwycięstwo zespołu Teatru Narodowego, dotychczas nienawykłego do rzeczy o podobnej proweniencji. To dramat szalenie trudny, bo nie dość, że pisany ośmiozgłoskowcem, to jeszcze pełen neologizmów, mocno zrytmizowany. Wspaniale dysponowani artyści z narodowej sceny wchodzą jednak weń z widoczną radością. Trzeba zobaczyć jowialną Ciocię Anny Seniuk, Dominikę Kluźniak efektownie zrywającą ze stereotypem niewinnej panienki, Jana Arkadiusza Janiczka, z którego nagle wyłazi bezwzględność Mrożkowego Edka z Tanga. Piotr Grabowski daje soczystą karykaturę mocnego wojaka, młody Hubert Paszkiewicz wygrywa dwuznaczności swego Lubomira, Mariusz Benoit bawi się wizerunkiem romantycznej zjawy, Anna Ułas i Paulina Korthals znajdują sobie miejsce na pograniczu teatralnej iluzji i naszego świata, bo nienachalnie, za to z wdziękiem podkreślają dystans do scenicznych zdarzeń. Prawdziwy komediowy tour de force daje Jerzy Radziwiłowicz, gdyż jego Graf jest i z Fredry i ze Słowackiego. A przy tym wielki aktor wyraźnie cieszy się innym niż zazwyczaj zadaniem, tkając je z efektownych drobiazgów, nitka po nitce” (Jacek Wakar, Onet.pl, Kultura). Czytaj więcej →    

Hubert Paszkiewicz (Lubomir), Mariusz Benoit (Widmo), Piotr Grabowski (Major). Fot. Krzysztof Bieliński„Dawno nie widziałem w Narodowym tak żywiołowo i precyzyjnie zagranego przedstawienia. Fenomenalna jest Dominika Kluźniak jako konkretna, zdroworozsądkowa i zmęczona męską nieporadnością Zosia. Kroku dotrzymuje jej Anna Seniuk w roli Ciotki, wreszcie aktorskim odkryciem jest Hubert Paszkiewicz grający młodego Lubomira. 
Cieplak gra też zręcznie z nobliwym obliczem prowadzonego przez Jana Englerta teatru. Świadczy o tym nie tylko zaangażowanie brawurowego tutaj Jerzego Radziwiłowicza do roli szarżującego Grafa-Feldmarszała, ale też obsadzenie Mariusza Benoit w roli ukrytego za ścianą dworku Widma (odległego echa księcia Józefa Poniatowskiego). Widmowy Książę próbuje kierować zza grobu akcją, odziany w napoleoński mundur i czako dosiada konia… tyle że tyłem do przodu i strategiczny horyzont wyznacza mu koński zad. Cała wstecz!” (Witold Mrozek, „Gazeta Wyborcza”). Czytaj więcej →  (recenzja w portalu e-teatr→ )

    „...jeszcze zanim aktorzy wkroczą do właściwej akcji zobaczymy i usłyszymy przed wejściem na widownię rozegzaltowaną Ciotunię (znakomita Anna Seniuk) , Anię i Franię - dziarskie pokojówki (Paulina Korthals, Anna Ułas), temperamentną Zosię (rewelacyjna Dominika Kluźniak) i rozognionego Grafa (świetny Jerzy Radziwłowicz) w uwerturze rozpoczynającej jakby działania zaczepne z wykorzystaniem najbardziej namaszczonych bon motów czy idiomów z naszego piśmiennictwa i naszej historii” (Wiesław Kowalski, Teatr dla Wszystkich). Czytaj więcej →  

    "Należyte pochwały wymagałyby wymienienia każdego z osobna, więc można to sobie darować i wymienić tylko jedną osobę – Dominikę Kluźniak w głównej roli żeńskiej. Od czasu Barbary Wysockiej [...] w Juliuszu Cezarze w Powszechnym nie widziałem roli, w której zawarto by jednocześnie tyle różnych rejestrów emocjonalnych i taką łatwość przechodzenia między nimi – od lęku do fascynacji, od uwodzenia do wściekłości, od kokieterii do poniżania. Łącznie z nieoczekiwanym «fajt», czyli omdleniem; zmienić ton, wskoczyć na kanapę, zastygnąć w pozie nieprzytomnej, a wszystko to z marszu, na ostatnim oddechu po długim monologu – i w półtorej sekundy. W tym kontekście brzmi to nieomal jak «fight». Świadome używanie ciała do kształtowania cudzego odbioru własnej osoby, atak słabością, szantaż rzekomą kruchością. Półtorej sekundy, przypominam. Podobnie poczyna sobie zresztą Lubomir (Hubert Paszkiewicz)” (Tomasz Flasiński, portal Teatr dla Was; recenzja w portalu e-teatr→)


Mariusz Benoit (Widmo), Anna Ułas (Frania), Piotr Grabowski (Major), Arkadiusz Janiczek (Jan), Dominika Kluźniak (Zosia), Jerzy Radziwiłowicz (Graf), Anna Seniuk (Ciotunia), Paulina Korthals (Ania). Fot. Krzysztof Bieliński „Właściwie należałoby wymienić po kolei wszystkich aktorów. Dla mnie na tle perfekcyjnego zespołu wybijała się Dominika Kluźniak jako piekielnie wieloznaczna, mieniąca się wszelkimi barwami Zosia i fenomenalny Arkadiusz Janiczek jako ordynans Jan, na początku tylko groteskowy ozdobnik, na końcu ktoś groźny i do końca nierozpoznany (nowy Edek? Ale to nie Mrożek!). Tej roli mogła grozić aktorska szarża. A przecież Janiczek się zatrzymuje – z podziwu godną intuicją.
Czy trzeba przekonywać, że odnajdą się świetnie w takiej konwencji groteski, ale też cieniutkiej, nieprzeszarżowanej, tacy wyjadacze jak Anna Seniuk (Ciotunia), Mariusz Benoit (Widmo) czy Jerzy Radziwiłowicz (Feldmarszał)? To jest aktorstwo z czasów potęgi polskiego dramatu, które symbolizował i Mrożek, i właśnie Rymkiewicz. Ale oklaski także dla młodszych: Piotra Grabowskiego jako zdemenciałego Majora, Pauliny KorthalsAnny Ułas w roli wszechobecnych pokojówek z wiankami na głowach. Hubert Paszkiewicz, świeżo po Akademii Teatralnej, już drugi raz zaskakuje jako równorzędny partner dla gwiazd (poprzednio w sztuce Nikt Hanocha Levina). Tu jako Lubomir jest postacią złożoną z czystego absurdu. Ta wielopokoleniowość zespołu Narodowego skądinąd dobrze mu wróży” (Piotr Zaremba, portal wPolityce.pl). Czytaj więcej → 

Na zdjęciach Ułani w reżyserii Piotra Cieplaka. Fot. Krzysztof Bieliński
od góry:
1. Jerzy Radziwiłowicz (Graf), Dominika Kluźniak (Zosia), Hubert Paszkiewicz (Lubomir)
2. Hubert Paszkiewicz (Lubomir), Mariusz Benoit (Widmo), Piotr Grabowski (Major)
3. Mariusz Benoit (Widmo), Anna Ułas (Frania), Piotr Grabowski (Major), Arkadiusz Janiczek (Jan), Dominika Kluźniak (Zosia), Jerzy Radziwiłowicz (Graf), Anna Seniuk (Ciotunia), Paulina Korthals (Ania)
  • W próbach: GRA SNÓW

    Próbujemy! Premiera Gry snów Strindberga w reżyserii Sławomira Narlocha już 13 kwietnia na Scenie przy Wierzbowej. 

  • Repertuar marzec – maj

    W kwietniu zapraszamy na premierę Gry snów Strindberga. Ponadto wśród wielu tytułów – Szekspirowski Król Lear oraz Piknik pod Wiszącą Skałą wg Lindsay.

  • TEATR DLA SENIORÓW I STUDENTÓW

    Bilety promocyjne dla seniorów i studentów w cenie od 30 do 50 zł – wiele propozycji od marca do maja. 

  • Utrudnienia w dojeździe do Teatru | 24 marca

    Uprzejmie informujemy, że w związku z 18. Półmaratonem Warszawskim 24 marca możliwe są utrudnienia w dojeździe i parkowaniu w okolicach Teatru Narodowego.

  • KRÓL LEAR – wybór recenzji po premierze

    Recenzenci i teatralni blogerzy dzielą się opiniami po premierze Króla Leara Shakespeare’a w reżyserii Grzegorza Wiśniewskiego.

  • Ewa Wiśniewska – 60 lat na scenie!

    Ewa Wiśniewska obchodzi jubileusz 60-lecia pracy artystycznej. Wybitna aktorka została uhonorowana Złotym Medalem Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. Gratulujemy!

  • SONATA JESIENNA – 100 przedstawienie!

    Sonatę jesienną Ingmara Bergmana w reżyserii Grzegorza Wiśniewskiego 7 kwietnia przedstawimy po raz setny.

  • FREDRO na Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych

    Fredrę. Rok Jubileuszowy w reżyserii Jana Englerta pokażemy 18 i 19 kwietnia na Międzynarodowym Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych w Łodzi.

  • Trzytomowa publikacja o Jerzym Grzegorzewskim

    To. Biografia Jerzego Grzegorzewskiego Maryli Zielińskiej oraz album Jerzy Grzegorzewski 1939–2005 pod red. Janusza Górskiego dostępne w księgarni internetowej.

  • TARTUFFE – pożegnanie z tytułem

    Po niemal osiemnastu latach od premiery, pożegnaliśmy spektakl Tartuffe albo Szalbierz Molière’a w reżyserii Jacques’a Lassalle’a. 

  • DUSZYCZKA – wspomnienie

    30 stycznia 2024 minęło 20 lat od premiery Duszyczki Różewicza w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego. Zapraszamy do obejrzenia filmowego zapisu wspomnień!

  • Vouchery do Teatru Narodowego

    Długoterminowe vouchery do Teatru Narodowego to doskonały podarunek. Są dostępne online oraz w kasach Teatru. 

  • KLASA TN – 3. edycja projektu edukacyjnego

    Spotkania z młodymi ludźmi sprawiają nam mnóstwo radości! Już po raz trzeci zgłębiamy tajniki teatru z uczennicami i uczniami warszawskich szkół.

     

  • SZTUKA ROZMOWY. Podcast Teatru Narodowego

    Jak buduje się artystyczne relacje? Rozmowy z aktorkami i aktorami Teatru Narodowego. Zapraszamy do słuchania!

  • Recenzje po premierze CZEKAJĄC NA GODOTA

    Recenzenci i teatralni blogerzy dzielą się opiniami o spektaklu Czekając na Godota Samuela Becketta w reżyserii Piotra Cieplaka.

  • CZEKAJĄC NA GODOTA – zwiastun

    Zwiastun Czekając na Godota Becketta w reżyserii Piotra Cieplaka. Premiera spektaklu odbyła się 9 grudnia na Scenie Studio.

  • Heroizm trwania | premiera CZEKAJĄC NA GODOTA

    Trwanie – uparte i heroiczne. Premiera Czekając na Godota Samuela Becketta w reżyserii Piotra Cieplaka odbyła się 9 grudnia na Scenie Studio. 

  • Rozmowa z Piotrem Cieplakiem

    „Wszystko, co człowiek może zrobić – złorzecząc, przeklinając, wściekając się, to jednak… czekać” – mówi Piotr Cieplak o pracy nad Czekając na Godota Becketta. 

  • PCHŁA SZACHRAJKA – 10 lat od premiery!

    6 grudnia 2023 mija 10 lat od premiery Pchły Szachrajki Jana Brzechwy w reżyserii Anny Seniuk! Zapraszamy do obejrzenia materiału o tym wyjątkowym, łobuzerskim spektaklu.


  • Księgarnia internetowa

    Publikacje poświęcone dziejom teatru i jego twórcom, w ofercie także torby i saszetki ze zdemontowanych banerów. Zapraszamy do księgarni internetowej!

  • FREDRO. ROK JUBILEUSZOWY – recenzje

    „Niezwykły spektakl, pozornie utrzymany w konwencji próby, stał się zatrzymanym w czasie sądem nad dziełem wybitnego komediopisarza” – recenzje po premierze Fredry w reż. Jana Englerta. 

  • Stawiany na pomnikach i przed sądem

    Fredro. Rok Jubileuszowy w reżyserii Jana Englerta – premiera odbyła się 1 grudnia. W roku 2023 świętowaliśmy 230 rocznicę urodzin komediopisarza.

  • Eimuntas Nekrošius – piąta rocznica śmierci

    20 listopada 2023 roku minęła piąta rocznica śmierci Eimuntasa Nekrošiusa – jednego z najwybitniejszych europejskich twórców teatralnych ostatniego półwiecza.

  • OPOWIEŚCI LASKU WIEDEŃSKIEGO – recenzje

    „Znakomity spektakl”, „cały zespół aktorski gra koncertowo” – przedstawiamy recenzje i opinie krytyków oraz teatralnych blogerów o Opowieściach Lasku Wiedeńskiego.

  • OPOWIEŚCI LASKU WIEDEŃSKIEGO | zwiastun

    Premiera Opowieści Lasku Wiedeńskiego Ödöna von Horvátha w reżyserii Małgorzaty Bogajewskiej odbyła się 4 listopada na Scenie przy Wierzbowej.

  • OPOWIEŚCI LASKU WIEDEŃSKIEGO | premiera

    Cywilizacja na krawędzi, w kryzysie wartości – świat, który nie chce pomyśleć. Dramat von Horvátha w reżyserii Małgorzaty Bogajewskiej. 

  • Martyna Kander nagrodzona za scenografię do ALICJI...

    Martyna Kander otrzymała trzecią nagrodę w Ogólnopolskim Plebiscycie Musicalowych Premier Sezonu 2022/2023 za scenografię do spektaklu Alicji Kraina Czarów

  • Jubileusze dyrekcji Teatru Narodowego

    Jubileusze – 25 lat dyrekcji Krzysztofa Torończyka w odbudowanym Teatrze Narodowym, 20 lat dyrekcji artystycznej Jana Englerta. 

     

  • Wojciech Faruga z Nagrodą im. Konrada Swinarskiego

    Wojciech Faruga za reżyserię Dekalogu został uhonorowany Nagrodą im. Konrada Swinarskiego przyznawaną przez miesięcznik „Teatr”. Serdecznie gratulujemy!

  • Premiery sezonu 2023/2024

    Opowieści Lasku Wiedeńskiego, Czekając na Godota, Król Lear, Gra snów, a także Fredro, widowisko z okazji Roku Jubileuszowego Aleksandra Fredry. 

  • 80. urodziny Jana Englerta

    Jan Englert, dyrektor artystyczny Teatru Narodowego, 11 maja obchodzi 80 urodziny! Z okazji jubileuszu życzymy nieustającej wiary w teatr!

  • 100. przedstawienie KORDIANA

    Kordian – dramat o trudnych polskich wyborach, polskim niebie i polskim piekle. 26 kwietnia 2023 roku spektakl zagraliśmy po raz setny! Z tej okazji przedstawiamy fotorelację zza kulis. 

  • Jan Frycz – 45-lecie pracy artystycznej

    Jan Frycz obchodzi jubileusz 45-lecia pracy artystycznej. Gratulujemy i życzymy wielu kolejnych aktorskich wyzwań i artystycznych spełnień!

  • Gustaw Holoubek | Wielka Improwizacja

    W setną rocznicę urodzin Gustawa Holoubka przedstawiamy Wielką Improwizację w jego wykonaniu. Nagranie pochodzi z premiery Dziadów w reżyserii Kazimierza Dejmka.




  • Jan Englert wspomina Gustawa Holoubka

    W setną rocznicę urodzin Gustawa Holoubka Jan Englert wspomina wybitnego aktora – „Gustaw Holoubek jest autorytetem, punktem odniesienia”.  

  • Gustaw Holoubek w Teatrze Narodowym

    W setną rocznicę urodzin Gustawa Holoubka przypominamy ten rozdział jego bogatej biografii artystycznej, który wiązał się z pracą w Teatrze Narodowym. 

  • 70. urodziny Sławomiry Łozińskiej!

    8 kwietnia Sławomira Łozińska obchodzi 70. urodziny! W tym roku przypada również 50. rocznica debiutu wybitnej aktorki w Teatrze Narodowym. Życzymy kolejnych wspaniałych ról!

  • Aktorki i aktorzy TN z Medalami Gloria Artis

    Małgorzata Kożuchowska, Sławomira Łozińska, Jarosław Gajewski i Arkadiusz Janiczek zostali uhonorowani Medalami Zasłużony Kulturze – Gloria Artis.

  • Piotr Cieplak z Nagrodą im. Tadeusza Żeleńskiego-Boya

    Piotr Cieplak został wyróżniony Nagrodą im. Żeleńskiego-Boya za wybitne osiągnięcia w sztuce reżyserskiej, ze szczególnym uwzględnieniem realizacji w Teatrze Narodowym.

  • Jan Englert – jubileusz 45-lecia pracy reżyserskiej

    Jan Englert po raz pierwszy reżyserował w 1978 roku. Jego najnowszą pracą reżyserską jest zrealizowany w Teatrze Narodowym Mizantrop Molière’a. 

  • Warszawska Nagroda Edukacji Kulturalnej

    Z radością informujemy, że zrealizowany przez nas program dla szkół KLASA TN zdobył III nagrodę 13. edycji Warszawskiej Nagrody Edukacji Kulturalnej.

  • Cykl POECI POLSCY online #kulturabezbarier

    Polska poezja w interpretacji Aktorów Teatru Narodowego – artystyczno-edukacyjny cykl POECI POLSCY #kulturabezbarier.

  • Przedstawienia Teatru Narodowego online

    Spektakle Teatru Narodowego zrealizowane w Teatrze Telewizji – wybór ze zbiorów Ninateka.pl oraz Vod.TVP. 

Korzystając z serwisu internetowego Teatru Narodowego akceptujesz zasady Polityki prywatności oraz wyrażasz zgodę na używanie plików cookie. Plik cookie możesz zablokować za pomocą opcji dostępnych w przeglądarce internetowej. Aby dowiedzieć się więcej na temat cookie, kliknij tutaj